Skolioza idiopatyczna jest jedną z najczęstszych deformacji kręgosłupa. Opisywana jest jako skrzywienie w płaszczyźnie czołowej, wynoszące powyżej 10 stopni. Wiek, początkowa wielkość skrzywienia i inne parametry wskazują czy skolioza będzie postępować czy nie. Współzależności tych czynników oraz znaczenie każdego z nich nie jest do końca zbadane, co było celem tego badania. 

W badaniu dokonano przeglądu literatury w dostępnych bazach danych. Przeanalizowano 28 artykułów, w których zostało przebadanych w sumie 8255 pacjentów. Przeprowadzono systematyczny przegląd literatury i zidentyfikowano najbardziej istotne predyktory progresji skrzywienia w skoliozie idiopatycznej.

Specyficznymi dla pacjenta czynnikami ryzyka progresji kąta skrzywienia był wiek pacjenta (diagnoza <13 r.ż.), występowanie w historii rodziny, gęstość mineralna kości (BMD < 110 mg/cm³) oraz tempo wzrostu pacjenta (7-8 cm/rok, szczyt w wieku 11,6 ±  1,4 lat).

Czynnikami ryzyka progresji, które widoczne są na zdjęciu rentgenowskim były: dojrzałość kostna (Risser <1 lub Sanders Maturity Scale <5), początkowy zakres kąta Cobba (>25⁰) oraz lokalizacja skrzywienia (kręgosłup piersiowy – 1 lub 2 łuki).

Ten przegląd pozwolił podsumować obecny stan wiedzy na temat czynników ryzyka progresji skoliozy. Może to być podstawą do stworzenia algorytmów obliczających ryzyko progresji u danego pacjenta. Najistotniejszym czynnikiem predykcyjnym jest wielkość skrzywienia, kolejnym dojrzałość kostna, a następnie lokalizacja skrzywienia.